In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:400 Feminist Studies 44, no. 2. © 2018 by Feminist Studies, Inc. L. Ayu Saraswati People, Professionalization, and Promises: Navigating the Politics of PhD Programs in Women’s Studies I have been housed at four different universities—all in women’s studies. My PhD is from the University of Maryland, College Park. I completed a postdoctoral program at Emory University. My first tenure track position was at the University of Kansas. I (...) am currently a tenured associate professor and graduate advisor at the University of Hawai’i. All of these places have strong women’s studies graduate programs. Yet, each program has its own vision of what a women’s studies doctoral program should look like. Some define their interdisciplinarity by asking students to master at least two disciplinary methods and methodologies as they focus on a particular major field; others offer “tracks” in other disciplines that the program has formally approved and collaborates with; and yet others ask students to credential themselves in two disciplines—the goal being students can then get hired in other disciplines, rather than simply banking only on getting a job in women ’s studies. Which model is best, one may ask? The answer, of course, depends on what one wants to do with a PhD in women’s studies. Hence, in what follows, I will lay out several factors to consider when deciding which program to choose. Then, I will share some challenges we have experienced as faculty members building women’s studies PhD programs so that university administrators can L. Ayu Saraswati 401 further build on and engage in this important conversation of shaping the future of women’s studies PhD programs. For Future PhDs: What I Have Learned as a Women’s Studies PhD Graduate The good news is that not all women’s studies PhD programs are the same. It is up to students to choose which one fits their goal. If students are wholly invested in being interdisciplinary scholars and willing to put all of their eggs in one women’s studies basket, then doctoral programs structured around areas of study or major fields may work better. The University of Maryland, for example, offers five major fields: Gender, Race, Racialization, and/or Diaspora Studies; Art, Culture, Technologies, and Social Change; Bodies, Gender and Sexualities; Gendered Labor, Households and Communities; and Women’s Movements, Global and Local. If none of these major fields fits perfectly—as the fields often reflect the faculty members’ expertise, students can create their own. After choosing or creating a major field, students will then take classes— in theories and methods—that will solidly ground their expertise in their chosen field. In this setup, students may take classes from many departments, such as history, anthropology, ethnic studies, and English, for example, that are centered around their field. The assumption (or the hope) is when students travel through and take these classes in different disciplinary locations, they will then synthesize and transform the knowledge they learn in each department to produce truly interdisciplinary knowledge. The drawback of this model, however, is that it may be harder for the students to land a job in a traditional discipline or in a discipline other than women’s studies. This may be because it is not uncommon that students end up crafting or adopting a more avantgarde method of analysis that does not simply sit neatly in one discipline, such as “literary ethnography,” for example. Many times, however, new and avant-garde methods that students design may not be perceived as innovative. Rather, they may be seen as incoherent. Indeed, as Mary Margaret Fonow and Sally Kitch argue in their article “Analyzing Women ’s Studies Dissertations: Methodologies, Epistemologies and Field Formation,” not devising and discussing a solid feminist methodology that would clearly link the argument and the evidence is one of the main 402 L. Ayu Saraswati problems found in many of these dissertations.1 Their suggestion, therefore, is to strengthen the “fundamentals of research design and writing.” (I will return to this issue later.) In cases where students would like to entertain the possibilities of securing a job in disciplines other than women’s studies, programs that offer concentrations based on... (shrink)

Yoga for Poles: a glance at the reception of Indian spirituality in Poland: The article starts with a review of data on the religious affiliations and involvement of contemporary Poles, with special focus on religious traditions originating in India. Then, outlined briefly is the Polish reception of the Hindu and Buddhist religio-philosophical ideas, regarding the period between the mid-nineteenth century, through the 1990s and on to the present day. Both the oriental religions and psychophysical exercises associated with yoga have various (...) connotations for Poles, who mostly identify themselves as Christians. Along with the gradually growing popularity of modern postural yoga, one can observe increasing fears and prejudices developing, ones which are usually based on ignorance or confusion. In the following part of the article the term “yoga” is elucidated. The author also discusses the origin and the significance of yoga as a phenomenon within the context of Hindu culture. Finally, she considers the question as to whether yoga, as it has been adopted in Polish society, should be rather associated with physical culture and a method of relaxation or with a religious movement and a spiritual path. In conclusion, the author addresses the issue of the alleged incompatibility and discrepancy between the non- -western ideas implied by yoga and the Roman Catholic worldview predominating in Poland. (shrink)

Artykuł zamierza odpowiedzieć na pytanie, czy w ogóle istnieje w Polsce subgatunek regionalnej powieści kryminalnej. W przeciwieństwie do polskiej rzeczywistości literackiej na zachodzie Europy, przede wszystkim w Niemczech, cieszy się on wśród czytelników sporą popularnością. Wyróżnia się nie tylko konkretnym (regionalnym) sznytem przestrzennym, ale też innymi elementami narracyjnymi, jak np. dialektem. Dlaczego jednak nad Wisłą do tej pory kryminał regionalny tkwi w niebycie lub przyjmuje inne kształty gatunkowe? Czy jest w stanie wyjść z cienia kryminałów historycznych albo miejskich? Właśnie te (...) zagadnienia znajdują się w centrum zainteresowania artykułu, który próbuje z perspektywy strukturalistycznej oraz tzw. teorii literatury regionalnej naświetlić kompozycję kryminału typu regio. Powołując się na pewien literacki przykład, ukazuje, jak polski regional crime fiction mógłby wyglądać, gdyby samo pojęcie zostało terminologicznie dopracowane i było przede wszystkim w samym dyskursie wykorzystywane. (shrink)

Deleuze uważa, ze nie można pogodzić Hegla i Nietzschego. Hegel jest wedle niego abstrakcyjny, a Nietzsche - konkretny. Tymczasem pojęcia "konkret" i "abstrakcja" należą do ideologicznego arsenału konserwatyzmu. Rozpatruję nie tyle prawdziwość tezy Deleuza, co jej genealogię. Hegel i Nietzsche kontynuują oświeceniowe poszukiwania "człowieka konkretnego". "Człowiek konkretny" to wytwór drugiej fazy oświecenia (rodzaj "kompensacji" w znaczeniu Marquarda): przekształcenie parenetyki w filozofię historii i kultury (wzgl. społeczną). "Wielki bohater historii" i "nadczłowiek" są próbami ujęcia konkretu społeczno-historycznego. Rzut oka na strukturalną pozycję (...) kategorii Hegla w jego systemie oraz ideału Nietzschego w jego myśli (mediatyzacja a problem wątpliwej konkretności nadczłowieka) uprawdopodabnia następujący wniosek: Nadczłowiek stanowi abstrakcyjny projekt uchwycenia konkretu. Nie można ukryć trudności w ocenie stosunku Hegla i Nietzschego wobec konserwatyzmu romantycznego. Przyczyna leży m.in. w wykorzystaniu arsenału myśli konserwatywnej przy jednoczesnym jej przekształceniu. Stąd trudno orzec, czy "konserwatyzm romantyczny" zniesiony (Hegel) lub przekształcony w ekstatyczno-chiliastyczną filozofię przyszłości (Nietzsche) jest bardziej konserwatywny, czy raczej liberalny itp. Jeden przykład z "warsztatu filozofowania" obu myślicieli wykazuje swoiste odniesienie się do konkretu, a także problematyczność tego odniesienia. Co więcej, opozycja konkret-abstrakt przy zmieniającym się jej nacechowaniu ideologicznym obejmuje również "empiryzm transcendentalny" samego Deleuze'a, a także - jak się zdaje - sporą część filozofii kontynuującej Nietzschego w intencji sprzeciwienia się Heglowi i jego metanarracjom. Wieloznaczność problemu konkretu ukrywa to, że jest pseudoproblemem lub - w najlepszym wypadku - mylącym wyróżnikiem stanowiska filozoficznego. (shrink)

Da uno dei padri fondatori dell’Italia come nazione, un veloce e agile compendio su filosofia, politica risorgimentale e musica, centrato sulle idee e i gusti artistici mazziniani e ambientato nel panorama melodrammatico della prima metà dell’Ottocento, governato dalla maestosa figura di Gioacchino Rossini. Il volume è arricchito anche da un altro breve estratto mazziniano riguardante la musica, proveniente da Dell’Arte in Italia – A proposito del “Marco Visconti” di Tommaso Grossi (1835).

The newly updated Right and Wrong 2nd Edition is an accessible introduction to the major traditions in western philosophical ethics, written in a lively and engaging style. It is designed for entry-level ethics courses and includes real-life ethical scenarios chosen to appeal directly to students. Greatly expanded and improved, this successful text introduces students to the major ethical traditions, and provides a simple methodology for resolving ethical dilemmas Treats teleological and deontological approaches to ethics as the two most important traditions, (...) but now includes chapters on virtue ethics and the ethics of care The very accessible writing style speaks directly to students’ own experience Draws examples from three types of real-life ethical scenarios submitted by students: academic dishonesty, partying, and personal relationships Provides a concise treatment of this notoriously complex subject, perfect for entry-level ethics and applied ethics courses. (shrink)

Straipsnyje svarstomas teorinis judesys, kuriuo Emmanuelis Levinas grindë savàjà asmens tapatumosampratà, prieðingà Vakarø filosofijos klasikiniame racionalizme ir fenomenologijoje susiklosèiusiossavimonës kaip sàmonës tapatumo sau prielaidai. Kanto asmens tapatumo koncepcija taip pat liekaðioje „antileviniðkoje“ paradigmoje, taèiau Levinas pasitelkia ketvirtàjà Kanto antinomijà kaip iðlaisvinanèià subjektyvumà ið laiko spàstø. Straipsnyje keliamas klausimas, kaip Levinas perðoka nuo dinamiðko laiko sekmens problemos prie subjekto tapatumo kaip jo socialumo klausimo. Koká vaidmenáðioje naujoje asmens tapatumo sampratoje vaidina Fiodoro Dostojevskio romanø kai kuriø veikëjøvertybinëms prielaidoms labai artima Levino subjekto (...) pasyvumo, paþeidþiamumo ir apsëstumo samprata? Kaip ji iðplaukia ið ketvirtosios Kanto antinomijos pamokø? Vieniðas filosofinis subjektas negalikito momento kitybës aptikti pats savyje. Levino filosofinis subjektas kito momento kitybæ randa kitame asmenyje. Taip laikas sukuriamas. Levinas, susiedamas asmens tapatumà su nauja laiko samprata,suteikia jam socialumo matmená. Autorë straipsnyje árodinëja tezæ, kad Levino subjekto tapatumosteigèiai didþiausià átakà turëjo Dostojevskio romanuose suformuluota þmogiðkosios brolybës samprata. Jos paveiktas Levinas formuluoja naujà asmens tapatumo savimonæ, todël jo filosofijoje pasyvusapsëstasis kitu subjektas yra amþinas Odisëjas, niekada nebegráþtantis pats á save ir nebesutampantissu savimi. Toks teorinis judesys, autorës manymu, tampa galimas, kai Levinas, sekdamas Kanto ketvirtàja antinomija, savo subjektà iðlaisvina ið dinaminës laiko tëkmës panèiø.Pagrindiniai þodþiai: ketvirtoji Kanto antinomija, Levinas, Dostojevskis, subjekto tapatumas. (shrink)

Il Teatro Sociale di Sondrio, inaugurato nel 1824, rappresenta tra XIX e XX secolo il più importante centro teatrale dell’intera Valtellina. Considerando anche l’importanza che riveste nella storia locale, il teatro sondriese può essere preso come esempio attraverso cui riconoscere, da un punto di vista particolare, le evoluzioni a cui va incontro la drammaturgia italiana a cavallo dei due secoli. Lo studio dei manifesti conservati negli archivi e lo spoglio dei periodici locali hanno permesso di analizzare le modalità e le (...) tempistiche con cui venivano allestiti gli spettacoli e l’accoglienza di questi da parte del pubblico e della critica di Sondrio: su queste basi, il seguente studio cerca di offrire una fisionomia del pubblico teatrale otto-novecentesco, un pubblico provinciale, lontano da quello delle grandi città ma che, come si vuole dimostrare, condivide con quest’ultimo gli stessi gusti: dalla ricerca della novità alla passione per i drammi sentimentali, dalla pièce bien faite alla nuova drammaturgia borghese. (shrink)

Konserwatywni przeciwnicy prowadzenia badań naukowych na ludzkich embrionach argumentują, że od momentu poczęcia mają one status moralny równy statusowi ludzi dorosłych: zarodki mają takie samo prawo do życia jak dorośli. W artykule przedstawiam oryginalną argumentację za tym stanowiskiem, której źródła można znaleźć w XVII-wiecznej teologii moralnej i współczesnej teorii decyzji. Argumentacja ta nie odwołuje się do statusu ontologicznego embrionów, ale do pewnego typu rozumowania praktycznego na temat tego, co należy robić w rozmaitych sytuacjach niepewności. Na pierwszy rzut oka wydaje się (...) ona wzmacniać stanowisko konserwatywne, ponieważ nie zależy od kontrowersyjnych metafizycznych założeń na temat statusu zarodków czy kwestii ich potencjalności. W artykule pokażę jednak, że argumentacja ta obarczona jest poważnymi wadami, które sprawiają, że nie da się jej zastosować do uzasadnienia sprzeciwu wobec moralnej czy prawnej dopuszczalności np. badań na zarodkowych komórkach macierzystych. (shrink)

This chapter contains section titled: Personhood: A Start Are Dolphins Persons? Language and the Hand Personhood Redefined Conclusion: What Kind of Beings Are Dolphins?

Discipleship is a responsibility of the Church. It is an outlet in which the regeneration of Church leadership to the younger generation is conducted. Before the COVID-19 pandemic, discipleship and mentoring of youth leaders, especially key persons of GKII (Gereja Kemah Injil Indonesia) youth were provided by means of in-person activities. During the pandemic, digital media has been utilised for various church activities, including mentoring these key persons. Hence, this research intends to explore: (1) the method by which key persons (...) practise digital discipleship and (2) the benefits of digital media in youth discipleship to facilitate faith growth. This research is a qualitative research. Data were collected by means of interviews and observations on several key persons’ digital media accounts. The research shows that social media significantly benefits the discipleship process. It was found that digital discipleship was quite often carried out during the pandemic, especially in urban areas, with WhatsApp and Zoom meetings as its two primary means. However, it slightly declined along with the lifting of social gathering restrictions. The main themes explored in the mentoring sessions were discipleship, soteriology, spiritual life, motivational and digital media materials, and youth ministry in the digital era. The discipleship practice used was the NM-SM (Nurtured, Matured, Served, Mission) pattern.Contribution: The results of this research contribute to the development of knowledge, especially in the field of youth discipleship, and digital media-based discipleship. This research also shows that digital media has become an effective theological space during the pandemic and post-pandemic periods. (shrink)

Św. Tomasz nie napisał nigdy własnego traktatu, w którym wykładałby zasady uprawiania psychologii, podobnie jak nie napisał takiego traktatu odnośnie do innych nauk filozoficznych. Wyjątkiem pozostaje teologia. Pierwsza kwestia, I części Sumy Teologii i piąta oraz szósta kwestia Komentarza do Boecjańskiego dziełka O Trójcy Świętej stanowi bowiem takie traktaty metodologiczne, gdzie Akwinata wyłożył ewidentnie własne poglądy. W przypadku psychologii pozostawił jednak dwie lekcje otwierające Komentarz do Arystotelesowego Traktatu o duszy, w których choć dość literalnie omawia tekst Stagiryty, to formułuje w (...) nim pewien schemat metodologiczny psychologii. Można by sądzić, że przedstawia tam jedynie zawartość komentowanego dzieła, zwłaszcza że styl całej pierwszej części Komentarza jest dość literalny i na pierwszy rzut oka mało znajdujemy tu elementu interpretacyjnego. Uważna analiza pokazuje jednak coś innego. (shrink)

This chapter contains section titled: Human Adaptations to the Water: An Exercise in Imagination Life in the ocean: the importance of other people Dolphin Intelligence in the Wild Dolphin Communication Social Intelligence and Group Cohesion Dolphins and Sex The Cognitive and Affective Skills Involved in Group Living Conclusion: Dolphin Intelligence.

This chapter contains section titled: “Human” Versus “Person” Human, Person and Ethics Philosophical Ethics Ethics and Nonhumans “Alien Intelligence” Two Questions.

This chapter contains section titled: “Interspecies ethics” The Dolphin/Tuna Controversy Dolphins in Captivity So What Do We Do? The Ethics of Human/Dolphin Contact: Two Final Thoughts.